İçerik
Eğrelti otu, en eski otsu bitkilerden biri olarak kabul edilir. Toplamda, dünyada 10.000'den fazla karasal ve suda yaşayan eğrelti otu bitkisi türü bulunmaktadır. Eski SSCB topraklarında, aralarında yenilebilir bir eğrelti otunun da bulunduğu yaklaşık 100 çeşit var. Çok sayıda faydalı özelliğe rağmen, bu bitki modern dünyada çok az kullanılmaktadır.
Eğrelti otu yenilebilir mi
Fern, Osmund ailesinin en parlak temsilcilerinden biri olan çok yıllık otsu bir kültürdür. Dışa doğru, ince kesilmiş yaprakları olan yeşil bir gövdeye benziyor. Bitkinin anavatanı Uzak Doğu, Kuzey Çin, Kore'dir. Çoğu zaman, eğrelti otları Orta Asya, Rusya ve Ukrayna, Meksika ve Asya ormanlarında bulunur. Ama aynı zamanda çöllerde ve bataklıklarda da büyürler.
Bazı eğrelti otu türleri zehirlidir, ancak aralarında oldukça yenilebilir örnekler de vardır. Genel olarak, gıdaya uygun bitkiler, yenmeyen bitkilere kıyasla boyut olarak biraz daha küçüktür. Yenen eğrelti otları tamamen otsu, parlak açık yeşil renktedir, zehirli olanlar ise kırmızı noktalı koyu yeşil yapraklıdır.
Yenilebilir eğreltiotu türleri
İnsan tüketimine uygun eğrelti otları aşağıdaki çeşitleri içerir:
- Orlyak sıradan (Pteridium aquilinum). Çeşitliliğin ayırt edici bir özelliği, bitkinin yapraklarının çalı oluşturmadan tek başına (birbirinden yaklaşık 1 m mesafede) yerleştirilmesidir. Uzun bir ortak kökle yeraltına bağlanırlar. Bracken, Sibirya, Uzak Doğu, Urallar ve Moskova bölgesinde yetişir.
- Ortak devekuşu (Matteuccia strikiopteris). Çalı şeklindeki diğer eğrelti otlarından farklıdır - yapraklar, kökün tepesinde (bir ampulü andıran) dairesel bir şekilde bulunur. Bu çeşitlilik merkezi Rusya'da, Altay'da, Krasnoyarsk ve Trans-Baykal Bölgelerinde, Tyumen ve Irkutsk Bölgelerinde yaygındır.
- Asya Osmunda (Osmunda asiatica). Bu türün karakteristik özellikleri, düşen yapraklar ve yaprak saplarından oluşan bir örtü içinde bulunan düz kısa saplardır. Primorsky Bölgesi'ndeki en yaygın yenilebilir eğrelti otu türüdür.
Yenilebilir eğrelti otu nerede büyür?
Sıradan Orlyak gibi yenilebilir bir eğrelti otu, Rusya'nın Avrupa kısmının alçak dağlık rahatlamasını tercih ediyor. Onu Moskova bölgesinde, Sibirya'da, Uzak Doğu ve Urallarda bulabilirsiniz. Çoğu zaman, hafif iğne yapraklı (çam) ormanlarında, yaprak döken (huş ağacı) ve karışık ormanların açıklıklarında ve kenarlarında yetişir. Çoğu zaman, kirişler, perdeler, açıklıklar ve yanmış alanlar onunla tamamen büyümüştür. Eğrelti otları terk edilmiş tarım alanlarına ve meralara çok hızlı yerleşir.
Osmunda asiatica ve Devekuşu genellikle karanlık iğne yapraklı ağaçlarda bulunurken, Eagle pratikte orada yetişmez. Osmunda, Primorsky Bölgesi, Sakhalin ve Kamçatka'nın taşkın yatağının yaprak döken ve dağlık iğne yapraklı geniş yapraklı ormanlarında kitlesel bir şekilde büyür. Devekuşu Rusya'nın Avrupa bölgesi topraklarında, Kuzey Kafkasya'da ve Altay'da, Amur bölgesinde, Irkutsk ve Tyumen bölgelerinde yaygındır. Habitat, ormanların taşkın yatakları, vadilerin dibindeki nemli yerler ve orman rezervuarlarının kıyılarıdır.
Hangi ayda eğrelti otları toplayabilirsin
Yenilebilir eğrelti otunun toplanması, güneş tarafından iyi ısınan bölgelerde genç sürgünlerin göründüğü Mayıs ayı başlarında başlar. Bunlara rakhise denir, ilk başta çok fazla yoktur. Yerden çıkan filiz bükülmüş bir şekle sahiptir ve salyangoz gibi görünür. Rachises, meyve suyu ile dökülür ve çok çabuk uzanır. Yavaş yavaş, genç gövde düzelir, kıvrılma açılır, taçta yapraklar belirir. Bu yaklaşık 5-6 gün içinde gerçekleşir.
Büyüme sırasında, yenilebilir eğrelti otu 5 ardışık aşamadan geçer:
- Fidelerin ortaya çıkışı. Atış bir salyangoz kabuğu gibi bükülmüş.
- Büyümek. Yaprak sapı uzar, üst kısım yerden yükselir.
- Eğilmeyi ortadan kaldırın. Filiz yukarı çekilir ve hizalanır. Üst kısım hala hafifçe yuvarlatılmıştır.
- Schilze. Tamamen düz yaprak sapı, yuvarlama yok.
- Tee. Yapraklar açılıyor.
Yenilebilir eğrelti otlarını hasat etmek ve hasat etmek için en iyi zaman 3-5. Bu dönemde kesimler olabildiğince sulu. Daha sonra lifli ve sert olacaklar.
Yaprak saplarının toplu olarak toplanması ve hasadı Mayıs ortasına kadar başlayabilir. Genç yaprak saplarının ana kısmının 3-4 aşama olması önemlidir. Aksi takdirde, henüz ortaya çıkmamış filizleri yanlışlıkla çiğneyebilir ve bu da gelecekteki hasada zarar verir.
Yemek için eğrelti otları nasıl toplanır
Yaprak sapı uzunluğu 20-30 cm'yi geçmeyen, yaprak sapı uzunluğu en fazla 20-30 cm olan genç, sürgünler bıçakla kesilmez, zeminden 5 cm uzaklıkta basitçe kırılır. Tüm yaprak sapları aynı renk ve boyutta olmalıdır. Gözle görülür dış farklılıklar olması durumunda, hazırlanan tüm rotalar sıralanmalı ve gruplandırılmalıdır.
Toplandıktan sonra, tüm filizler demet halinde toplanmalı, üstleri düzeltilmeli ve alttan sarılmalıdır (sıkı değil). Yaprak saplarının uçları kesilerek hizalanır. Kullanmadan hemen önce de biraz kırpabilirsiniz. Hasat edilen demetler ağaç taçlarının altına yerleştirilebilir. Aşırı ısınmadan bozulmaya başlayabilecekleri için bunları bir yığın halinde istiflemeyin. Demetleri biraz soğuk suyla serpebilirsiniz. Yenilebilir eğrelti otları uzun süreli depolamaya tabi olmadığından, hasat edilen fidanların mümkün olan en kısa sürede taşınması önerilir.
Eğreltiotu, mantar gibi, topraktan çeşitli toksik maddeleri emer. Sürgünlerde birikerek vücudu olumsuz etkileyebilir, bu nedenle toplama, çöplüklerden, otoyollardan ve sanayi işletmelerinden uzakta bulunan ekolojik olarak temiz yerlerde yapılmalıdır. Altı günlük saplar en güvenli olarak kabul edilir. Daha sonra, içlerindeki toksinlerin ve diğer zararlı maddelerin konsantrasyonu önemli ölçüde artar.
Sonuç
Yenilebilir eğrelti otu, tadı uygun şekilde hazırlandığında en titiz gurmeleri bile şaşırtacak ve memnun edecek çok sağlıklı bir bitkidir. Tadı doğrudan sürgünlerin hasatının ne kadar doğru yapıldığına bağlıdır. Tüm kural ve tavsiyelere tabi olarak, yenilebilir eğrelti otunun toplanması herhangi bir sorun ve güçlük yaratmayacaktır.
