İçerik
Pablo'nun pancarı, bir Rus evrensel kullanım çeşididir. İyi tadı, çekici şekli ve yüksek verimi farklıdır. Dona, kuraklığa ve çoğu hastalık ve zararlıya dayanıklıdır.
Kökeni hikayesi
Pablo pancarı, 1991'de elde edilen ilk neslin (F1 adı) bir melezidir. Mahsul başarıyla test edildi ve 1993'te ıslah başarıları kaydına dahil edildi. Kuzey, Kuzey-Batı, Ural, Batı ve Doğu Sibirya ve Uzak Doğu dahil Rusya'nın tüm bölgelerinde ekim için onaylanmıştır. Ayrıca, melez komşu ülkelerde de yetiştirilebilir - Belarus, Ukrayna, Moldova.
Pablo pancar çeşidinin tanımı
Pablo pancar yaprakları oval şekilli, yeşil renkli, yüzeyi hafif kabarcıklı, kenarları orta derecede dalgalı. Yaprak rozeti güçlüdür, diktir. Yaprak sapı orta derecede uzundur, rengi zengin pembe, kırmızıdır.
Kök mahsulleri çok büyük değil, ağırlıkları 110-180 g'a, daha az sıklıkla 200 g'a ulaşıyor Pablo'nun pancarlarının şekli yuvarlak, düzleştirilmiş, 15 cm çapında, örnek olarak kabul edilir. Kök kuyruğu tipiktir - uzun ve incedir. Deri de ince, dokunulduğunda pürüzsüz, rengi bordo. Başın zayıf bir suberizasyonu vardır; halkalar da belirgin değildir.
Pablo pancarının özü, yakut tonuyla koyu kırmızı bir renge sahiptir. Oldukça yoğun ve aynı zamanda sulu ve yumuşaktır. Tadı tam gövdelidir ve göze çarpan bir tatlılıkla doludur. Kimyasal bileşim açısından kuru maddenin payı% 14,5'e, toplam şeker içeriği ise% 8,7'dir.
Pablo'nun pancarlarının özellikleri
Pablo'nun pancarı melezdir. Olumsuz hava koşullarına, yaygın zararlılara ve hastalıklara karşı dayanıklıdır. Bu nedenle çeşitlilik, orta bölgeden ve Krasnodar Bölgesi'nden Urallar, Sibirya ve Uzak Doğu'ya kadar Rusya'nın çeşitli bölgelerinde yetiştirilebilir.
Pablo pancarının olgunlaşma dönemi ve verimi
Çeşitlilik sezon ortasına aittir - kökler, ilk sürgünlerin toplu olarak ortaya çıkmasından 95-105 gün sonra oluşur. Pablo pancarlarının verimi 1 m'den 6-7 kg'a ulaşıyor2 (240 ila 320 kg / ha endüstriyel yetiştirme ile).
Pablo pancarının pazarlanabilir ürününün verimi% 90-96'dır
Meyveler stabildir, uygun şekilde depolanırsa, yoğunluğunu ve tadını 4-5 ay korur. Taşınabilirdirler, uzun mesafelerde iyi tolere edilirler. Bu nedenle, Pablo'nun pancarları hem kişisel tüketim hem de satış için ve ayrıca işlenmek üzere yetiştirilmektedir. Amaç evrenseldir - farklı yemeklerde ve müstahzarlarda kullanım için.
donma direnci
Pablo melezi, dona dayanıklı olmasa da normalde kısa süreli donlara tolerans gösterir. Açık, güneşli alanlarda yetiştirilmesi tavsiye edilir.
Avantajlar ve dezavantajlar
Pablo'nun pancarları, iddiasızlığı ve yüksek verimi nedeniyle yaz sakinleri tarafından değerleniyor. Hamuru lezzetlidir, herhangi bir yemek hazırlamak için harikadır.
Pablo'nun pancarlarının hoş bir tadı ve görsel çekiciliği var
Artıları:
- Yüksek verimlilik;
- mükemmel tadı;
- hamur ısıl işlemden sonra bile rengini korur;
- pazarlanabilir durum;
- kaliteyi ve taşınabilirliği korumak;
- dona, kuraklığa, hastalıklara ve zararlılara karşı direnç;
- toprağın bileşimine iddiasız.
Eksiler:
- peronosporozdan bağışıklık yoktur;
- erken çiçeklenme ve çekim eğilimi.
İniş tarihleri
Pablo pancarlarının ekim zamanlaması, ekim yöntemine ve bölgenin iklim özelliklerine bağlıdır. Açık toprağa ekilirse, toprağın 8 santigrat dereceye kadar ısınmasını beklemeniz gerekir. Dahası, tahmine göre, tekrarlayan donlar olmamalıdır, çünkü bunlar nedeniyle mahsulün bir kısmı ölebilir.
Bu nedenle, çoğu zaman yaz sakinleri aşağıdaki terimleri seçer:
- güney - nisan başı;
- orta bant - ayın sonu;
- bölgelerin geri kalanı - Mayıs ayının ilk yarısı.
Pablo'nun pancar tohumlarını bir seraya ekersen 7-10 gün önce yapabilirsin. Fide yetiştirme durumunda, fidelerin ortaya çıkmasından bir ay sonra fidelerin açık toprağa aktarılması gerektiği dikkate alınarak aynı dönemlere göre yönlendirilirler:
- güney - baharın başlangıcı;
- orta bant - Mart ayının son günleri;
- bölgelerin geri kalanı - Nisan ayının ilk yarısı.
Hava elverişsiz ise birkaç gün bekleyebilirsin ama daha fazla beklemeyebilirsin. Aksi takdirde fideler esneyecek ve bu da verimi olumsuz etkileyecektir.
Pablo'nun pancar ekim yöntemleri
Çoğu zaman, Pablo pancarları doğrudan toprağa ekilerek yetiştirilir, ancak fide yetiştirme yöntemine de izin verilir. Örneğin Nisan ayı başlarında tohum ekerseniz, ilk mahsul Temmuz ortasında hasat edilebilir. Bu, özellikle Mayıs ayında bile don olaylarının mümkün olduğu soğuk su kaynaklarına sahip bölgeler için uygundur.
Fide yetiştirme yöntemi
Dikimden bir hafta önce, Pablo'nun pancarlarının tohumları tuzlu suya (% 5) batırılır ve birkaç dakika sonra yüzenler çıkarılır. Daha sonra tamamen şişene kadar ılık suda bekletilebilir ve bir hafta boyunca buzdolabının alt rafına konulabilir. Bu sayede çimlenme artacaktır.
Pablo'nun pancar fideleri soğuk koşullarda yetiştirilir
Tohumlar, ortak kaplara veya ayrı kaplara veya turba saksılarına ekilebilir. Toprak, depodan satın alınabilir veya kompost veya humus, turba ve kum (2: 1: 1: 1) ile çim toprağı temelinde kendi başınıza derlenebilir.
Pablo pancar tohumları 1–1,5 cm derinliğe kadar 4–5 cm aralıklarla ekilir, sulanır, folyo veya camla kaplanır ve oda sıcaklığında yetiştirilir. Fidelerin ortaya çıkmasından sonra, fideli kapları serin bir odaya (14-15 derece) aktarmak daha iyidir. Dikimden önce, fideler kil ve büyüme uyarıcısı (örneğin, "Zirkon") içeren bir sohbet kutusuna birkaç saat daldırılır ve daha sonra yeni bir yerde hızla kökleneceklerdir.
Açık toprağa iniş
Pancar, durgun sudan (küçük bir tepe) korunan açık bir yatakta yetiştirilir. Alan önceden temizlenir, toprak kazılır ve gübrelenir (her metrekare için bir kova kompost veya humus eklemek yeterlidir). İniş şeması:
- karık derinliği - 10 cm;
- sıra aralığı - 30-40 cm;
- tohumlar arası mesafe 10 cm'dir.
İlk aşamada 6 cm ara ile yoğun bir ekime izin verilir, ardından fideler aralarında 10 cm bırakılarak inceltilerek tohumun kabuğu yok edebilmesi için toprak sıkıca serilir.
Pablo'nun Pancar Bakımı
Pablo'nun pancarlarının özel bakıma ihtiyacı yok. Bu, nadiren sulama ve mevsim başına 2-3 gübreleme sağlamak için yeterli olan iddiasız bir bitkidir. Toprağın yüzey tabakasının kuruması için ayda iki kez su verilir. Aynı zamanda hasattan üç hafta önce sulama tamamen durdurulur. Bölge kuruysa ve ekilecek alan genişse damla sulama sistemi kullanılması tavsiye edilir.
Gübreler sezon başına birkaç kez uygulanır:
- Toprağa ekilmeden önce, herhangi bir azot gübrelemesi, örneğin 1 m'de 20 g'lık bir miktarda üre.2.
- Kök mahsulün oluşumunun başlangıcında, organik madde eklenir (sığırkuyruğu infüzyonu, kuş pisliği).
- Üç hafta sonra süperfosfat ekleyin (1 m'de 40 g2) ve potasyum tuzu (1 m'de 20-30 g2).
Minimum bakımla bile Pablo'nun pancarları sürekli olarak yüksek verim sağlar.
Olası hastalıklar ve zararlılar
Pablo pancarları birçok yaygın hastalığa ve zararlılara karşı dayanıklıdır: sercosporosis, kabuk, kök yiyici.
Diğer türler gibi Pablo da zararlılara karşı bağışık değildir. Ana önleyici tedbir, koridorlara kül, tütün tozu serpmektir. Aşırı durumlarda kimyasallar kullanılabilir. Pancar, tohum okları oluşturma eğilimindedir. Mahsul, aşırı sporoz ve pancar böceklerinden muzdarip olabilir.
Bazen pancar mantar hastalıkları ve diğer enfeksiyonlar tarafından saldırıya uğrar. Çoğu durumda, bunun nedeni uygunsuz bakımdır. Bitkiye, ılımlı, çok sık olmayan sulama, toprağın düzenli olarak gevşetilmesi sağlanmalıdır. Her 3-4 yılda bir, ekim alanı değiştirilmeli, daha önce herhangi bir kök mahsulün yetiştiği alanlarda pancar ekmemeye çalışılmalıdır.
Sonuç
Pablo pancarı, yaz sakinlerinin% 90'ından fazlası tarafından önerilen oldukça popüler bir pancar çeşididir. Hoş bir tada sahip doğru şekle sahip kök mahsulleri ilkbahara kadar iyi korunur. Hibrit, kötü hava koşullarına ve birçok zararlıya karşı dayanıklıdır. Periyodik olarak, ekim denetlenmeli ve gerekirse kimyasallar veya halk ilaçları ile tedavi edilmelidir.
Bahçıvanların Pablo'nun pancarları hakkındaki yorumları
