İçerik
Dünyadaki en yaygın ve en çok sağılan inek ırklarının geçmişi, garip bir şekilde, çağımızdan önce başlamasına rağmen, iyi belgelenmiştir. Bu, orijinal Frizya sığırlarının modern Almanya'dan gelen "göçmenler" ile karıştırılmasından doğan bir Holstein ineği.
Holstein cinsinin tarihi
MÖ 1. yüzyılda, Alman Hessen topraklarından bir grup göçmen, Kuzey Hollanda, Groningen ve Friesland eyaletlerinin modern topraklarında bulunan o zamanki Frizya topraklarına gelerek inekleri getirdiler. Sığırlar O günlerde Frizya kabileleri açık renkteydi. Yerleşimciler siyah inek getirdiler. Bu iki cinsin karıştırılması, büyük olasılıkla, modern Holstein inek ırkının atası olan Holstein-Friesian sığırlarının üremesine yol açtı.
Frisia sakinleri, çobanların işini tercih ederek savaşmayı sevmediler. Zorunlu askerlikten kaçınmak için Roma İmparatorluğu'na inek derileri ve boynuzlarıyla vergi ödediler. Büyük deriler zırh ve kalkan üretimi için daha karlı olduğu için büyük olasılıkla büyük boyutlu Holstein inekleri o günlerde ortaya çıktı. Cins, diğer çiftlik hayvanlarının küçük tesadüfi katkılarından ayrı olarak, pratik olarak temiz yetiştirildi.
13. yüzyılda Frizya'yı ikiye bölen sel nedeniyle büyük bir göl oluşmuştur. Tek bir çiftlik hayvanı popülasyonu da bölündü ve iki cins oluşmaya başladı: Frizya ve Holstein. Tarihsel süreçlerin bir sonucu olarak, her iki popülasyon da yeniden karıştı. Bugün Holstein ve Friesian'lar "Holstein-Friesian sığır ırkı" genel adı altında birleşmiş durumdalar. Ama bazı farklar var. Frizler daha küçüktür. Holstein ağırlığı 800 kg, frizler 650 kg.
Bataklıklardan boşaltılan Hollanda toprakları, çiftlik hayvanları yemi için çimenlerde yetiştirmek için hala idealdir. Orta Çağ'da aynı şekilde ünlüydü. XIII-XVI yüzyıllarda, eski Frisia büyük miktarda peynir ve tereyağı üretti. Ürünlerin üretimi için hammaddeler Frizya sığırlarından elde edildi.
O zamanın yetiştiricilerinin amacı, aynı hayvandan olabildiğince çok süt ve et elde etmekti. Tarihsel kayıtlar, 1300 - 1500 kg ağırlığındaki ineklerden bahsetmektedir. Akrabalı çiftleştirme o günlerde uygulanmıyordu, çoğu zaman hayvanları insanlarla eşitliyordu. Ortaçağ hayvan deneylerini hatırlamak yeterli. Ve yakın ilişkiler Mukaddes Kitap tarafından yasaklanmıştı. Alaca sığırları arasında boyut açısından bazı farklılıklar vardı, ancak akraba çiftleşme nedeniyle değil, toprağın farklı bileşimi nedeniyle. Beslenme eksiklikleri, bazı Alaca sığır popülasyonlarından ineklerin tam boyuta büyümesini engelledi.
Orta Çağ'dan beri, Holstein sığırları tüm Avrupa ülkelerine ihraç edilmekte ve yerel inek ırklarının gelişimine katılmaktadır. Aslında, günümüzün tüm süt inekleri hakkında, bir zamanlar Holsteinizasyonlu olduklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Sadece yasaları yerel sığırların ithal edilenlerle geçişini yasaklayan Jersey ve Guernsey adalarının popülasyonları Holsteinları eklemedi. Belki de bu, sütü en iyi kalitede kabul edilen Jersey cinsi inekleri kurtardı.
19. yüzyılın ortalarında, Holstein sığırları modern tarihinin o andan itibaren başladığı Amerika Birleşik Devletleri'ne ithal edildi.
Sovyetler Birliği'nde Holstein sığırları ıslahın temeli olarak görev yaptı siyah-beyaz cins.
Modern Holstein inek ırkının tanımı
Tarihsel olarak Holstein cinsi et ve mandıra yönü olmasına rağmen, bugün bu cinsin ineğinin belirgin bir süt ürünü dış görünüşü vardır. Et tedarikçisi olarak kalırken.Ancak Holstein boğalarda bile et verimi sığır ırklarına göre düşük olacaktır.
Bununla birlikte, aynı şey herhangi bir cins boğa için de söylenebilir.
Yetişkin bir Holstein-Friesian ineğinin büyümesi 140 - 145 cm'dir, Holstein boğalar 160'a kadardır. Bazı örnekler 180 cm'ye kadar büyüyebilir.
Holstein sığırlarının rengi siyah benekli, kırmızı benekli ve mavimsi benekli olabilir. İkincisi çok nadir görülen bir durumdur.
Koyu lekelerin mavi rengi, siyah ve beyaz kılların karışımından kaynaklanır. Bu kadar gri saçlı bir Holstein ineği uzaktan mavimsi görünür. İngilizce terminolojide "mavi kükreyen" terimi bile var. Fotoğrafta böyle mavimsi benekli bir renge sahip genç bir Holstein kayabalığı var.
Holstein cinsinde siyah ve benekli renk en yaygın olanıdır. Siyah benekli inekler, kırmızı benekli ineklerinden daha yüksek süt verimi ile ayırt edilir.
Kırmızı renge, siyah rengin altına gizlenebilen çekinik bir gen neden olur. Daha önce, kırmızı benekli Holstein inekleri itlaf edildi. Bugün ayrı bir cins olarak seçildiler. Kırmızı benekli Holstein sığırlarının süt verimi daha düşük, ancak süt yağı içeriği daha yüksektir.
Dış:
- kafa temiz, hafif;
- vücut uzundur;
- göğüs geniş ve derin;
- geri uzun
- sakrum geniş;
- düz krup;
- bacaklar kısa, iyi oturmuş;
- meme, iyi gelişmiş süt damarlarına sahip, kase şeklinde, hacimlidir.
Bir ineğin verdiği süt miktarı, ne kadar süt vereceği, memenin şekli ve süt damarlarının gelişimi ile belirlenebilir. Şekil olarak çok büyük ve düzensiz memeler genellikle düşük süt ürünleridir. Böyle memesi olan bir ineğin süt verimi düşüktür.
Yüksek kaliteli bir meme, homojen olarak gelişmiş, çanak şeklinde loblara sahiptir. Meme uçları küçük. Kaba meme uçları istenmez. Memenin arka duvarı arka ayaklar arasında hafifçe çıkıntı yapar, memenin alt kısmı yere paralel olup dizlere ulaşır. Ön duvar ileri doğru itilir ve yumuşak bir şekilde karın çizgisine geçer.
Holstein ineklerin üretken özellikleri
Friesian cinsinin üretkenliği ülkeden ülkeye büyük ölçüde değişir. Amerika'da Holstein inekleri, sütteki yağ ve protein içeriğine dikkat edilmeden süt verimi için seçildi. Bu nedenle, Amerikan Holsteinları nispeten düşük yağ ve protein içeriği ile çok yüksek bir süt verimine sahiptir.
Diyet besin açısından yetersiz ise, yeterli yemle bile sütün yağ içeriği% 1'in altına düşebilir.
Amerika Birleşik Devletleri'nde ortalama süt verimi yılda 10,5 bin kg süt olmasına rağmen, bu, sütteki düşük yağ içeriği ve düşük protein yüzdesi ile dengeleniyor. Ayrıca bu süt verimi, süt akışını uyaran hormonların kullanılmasıyla elde edilir. Tipik Rus-Avrupa göstergeleri yılda 7,5 - 8 bin litre süt aralığındadır. Rus ıslah tesislerinde, siyah benekli Holstein, yağ içeriği% 3,8 olan 7,3 bin litre süt, kırmızı benekli olanlar -% 3,96 yağ içeriği ile 4,1 bin litre süt verir.
Şimdi, çift kullanımlı sığır kavramı şimdiden konumunu kaybediyor, ancak şu ana kadar Holstein inekleri sadece sütte değil, ette de iyi bir üretkenliğe sahip. Karkas başına ölümcül verim% 50 - 55'tir.
Doğumda bir buzağı 38-50 kg ağırlığındadır. İyi bakım ve besleme ile buzağılar 15 ayda 350 - 380 kg kazanır. Ayrıca, kilo alımı azaldığı ve buzağıların bakımı kârsız hale geldiği için boğalar et için teslim edilir.
Holstein ineklerinin özel sahiplerinin incelemeleri
Sonuç
Holstein inekleri endüstriyel süt üretimi için daha uygundur. Çiftliklerde yemin kalitesini ve besin değerini kontrol etmek mümkündür. Özel bir tüccar genellikle böyle bir fırsata sahip değildir. Holsteinlar, büyük boyutları nedeniyle çok fazla alana ve büyük yem rezervlerine ihtiyaç duyar. Büyük olasılıkla, bu nedenle, özel tüccarlar Holstein-Friesian sığırlarına sahip olma riskine girmezler, ancak bu özel cins çiftliklerde hakimdir.
